Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Realisatie en relatie

Verschenen in Inzicht nr. 17 – 2003.

omslag17

Voor hen die werkelijk diepgaand willen realiseren en tot uitdrukking laten komen wat we wezenlijk zijn, zal het contact met de ander van onschatbare waarde en rijkdom blijken te zijn.

Een werkelijk vervullende relatie kan pas beginnen te ontstaan vanuit je innerlijke volheid, door je steeds dieper en steeds opnieuw te realiseren dat je openheid en liefde bent. Ons samen-zijn is uiteraard doortrokken van verleden, patronen, angsten en verlangens, en in een werkelijk liefdevolle relatie zal het mogelijk zijn dat allerlei patronen, die je bij ‘jezelf weghalen’ aan het licht kunnen komen, zodat ze kunnen worden doorzien en getranscendeerd. 

Een relatie kan een enorm hulpmiddel zijn, juist omdat onze intieme relatie(s) zoveel van onszelf laat zien. De ‘ander’ raakt ons, spiegelt ons, maakt ons bewust van het niet bestaande centrum in de essentie van ons bestaan. Via de ander worden we geconfronteerd en uitgedaagd om tot volledig leven te komen, om alle gebieden die nog niet mee stromen te ontsluiten, zodat liefde-stilte-waarheid ons vertrekpunt wordt, waar eerst veel meer het hele ik-spel op de voorgrond stond.

Steeds dieper kunnen we zien, steeds gevoeliger kan ons lichaam en energie-lichaam worden. Steeds subtielere aanrakingen van liefde, maar ook van bewegingen die het net niet zijn, kunnen worden ervaren, zonder dat het direct tot verkramping hoeft te leiden.

Er zit veel schoonheid in het in relatie zijn. Zij die met een partner leven, kunnen de relatie gaan ervaren als een speelveld waarin ontstellend veel te ontdekken valt. Zo ook, natuurlijk, zij die zonder partner leven. In het ‘alleen zijn’ zitten evenzeer ongekende aspecten en mogelijkheden. Wat zich in ons bestaan ook voordoet, het toont ons steeds weer hoe we er werkelijk voor staan, los van de ideetjes die we over onszelf hebben. We kunnen wel denken dat we ‘al ver’ zijn, of juist niet, maar in ons concrete leven wordt steeds heel helder ervaarbaar gemaakt, waar we nog vasthouden aan overtuigingen en emoties. Het ontdekken van Liefde-in-actie is een mysterieus en diepgaand gebeuren.

Steeds weer worden we uitgenodigd aan onze ideeën over onszelf en de ander voorbij te gaan. We komen bijvoorbeeld tot de ontdekking dat wanneer we ruzie maken, we met een constructie vechten. We zien de ander niet meer in zijn of haar totaliteit, maar we vergroten een of enkele (‘negatieve’) aspecten uit en trekken ten strijde. We laten ons vangen in een aanvalsstrategie. De ander kan zich dan laten verleiden hetzelfde of het omgekeerde te doen: zich gaan verdedigen, of ook een aanval inzetten. Een koekje van eigen deeg, oog om oog, tand om tand nietwaar! En op deze manier laten we onszelf tot liefdeloosheid verleiden.

Het ontwaakte hart echter, kan dit alles zo duidelijk ervaren, dat het ‘loslaten’ steeds sneller naar voren treedt. Steeds sneller en dieper wordt beseft dat het uiteindelijk gaat om onze relatie met onsZelf. Elk innerlijk conflict, elk gevoel van tekort, elk beeld van jezelf, elke ontkenning, heeft zijn effect op de energetische werkelijkheid. Uit al onze patronen en de response daarop wordt ons concrete (droom)leven geweven.

Daarom ook kan een relatie zowel een hel zijn als de hemel op aarde. Dat laatste kan pas een kans krijgen op het moment dat we onszelf als liefde herkennen. De realisatie liefde te zijn, doet de gefrustreerde bedelaar in ons oplossen. Want laten we wel zijn, veel van wat er in onze relaties plaatsvindt, is niet gebaseerd op volheid, op een overstromen van leven, maar op een opvullen van de innerlijke armoede.

We kennen allemaal de intense eenzaamheid en machteloosheid wanneer we in onze relatie niet worden verstaan. We kennen de diepe kwellende frustratie van te weten dat het nooit is begonnen om van elkaar en onszelf verwijderd te raken. We doen allemaal zo vreselijk ons best ‘goed’ te zijn voor onszelf en de ander, maar steeds weer krijgen we niet wat we zoeken tot we er bijna gek van worden. Een relatie, zoals gezegd kan ons in de hel doen belanden. Maar het is je eigen hel! Het kan je helpen werkelijk te ontwaken, het kan je helpen werkelijk in te zien dat jijzelf dat ene bent, dat het (maar niet in egocentrische zin) echt om JOU gaat. Dat je steeds opnieuw bij jezelf en je eigen werkelijke ervaring moet beginnen en niets buiten je kunt leggen. Je kunt natuurlijk weglopen van de frustratie, van de relatie, maar je kunt nooit weglopen bij jezelf. Je kunt weglopen en een nieuwe relatie beginnen (of er maar niet meer aan beginnen), maar uiteindelijk ligt daar nooit de oplossing (maar een verharding van de ego-waan).

Wanneer we ons diepgaand bewust worden van de werkelijke mogelijkheden van het (al dan niet) in relatie zijn, kan er iets fundamenteels gaan veranderen. Als bijvoorbeeld werkelijk wordt ingezien, dat alles je naar jezelf verwijst, dat er niemand is om de schuld te geven, dat alles je alleen maar bewustmaakt van waar jij nog aan vasthoudt, bang voor bent, of wat je meent te kunnen eisen van het bestaan.

Evenzo als werkelijk kan worden ervaren, dat de ander niet moedwillig lullig doet, maar dat ook dat voortkomt uit zijn of haar ongeluk (net als bij jezelf). Dat het komt omdat hij of zij in wezen zichzelf ‘vergeten is’ kunnen we gaan zien dat wanneer wij dan ook gaan reageren vanuit onze patronen, vanuit onze zelfontkenning, we noch onszelf noch de ander, noch de liefde dienen. Dan kan er een zachtheid gaan ontstaan, die jezelf en de ander werkelijk de ruimte geeft. Dan kan er iets keren. De realisatie van wat je bent kan verdiept worden in het in relatie zijn, krijgt gestalte in het functioneren ‘in de wereld’. Het ontvouwen gaat door en door en door.

Zo kan het gebeuren dat tal van onderwerpen in openheid kunnen worden besproken, waar ze eerst leidden tot louter verwijten en negativiteit. Door helemaal authentiek te zijn in zowel je ruimtelijkheid als je pijn kun je gaan voelen dat je steeds meer opent, dat je innerlijk heelt als het ware. Het in relatie zijn kan daarbij een enorme hulp zijn. De ander kan je helpen steeds bewuster te worden van jezelf, steeds meer vertrouwen te ervaren in jezelf, en daarmee in de ander en in het leven als zodanig.

Relaties kunnen getransformeerd worden in een werkelijke schoonheid, een vreugdevol delen van het leven. In het in relatie zijn kan het gebeuren dat we bewust worden van tal van bewegingen die in het verleden zijn ontstaan, en ondanks het inzicht wat er al is, nog steeds hun invloed hebben. Niet dat zoiets erg is, maar het ontwaakte hart draagt alles in liefde, omarmt en maakt los. Op een gegeven moment is dat niet meer tegen te houden. Het ontvouwen rolt door en zal je totaal doen ontwaken. Derhalve zal het alles, het hele leven en dus ook je relatie in het licht zetten. Een tijd lang zullen hemel en hel elkaar lijken af te wisselen, maar het is altijd heftig om door de branding in de volle zee te geraken.

Je hele bestaan kan worden verlicht, en het enige wat wij hoeven te ‘doen’ is het de ruimte geven om zich te voltrekken. Laten we elkaar daarbij behulpzaam zijn. Hoe? Vanuit de stilte, vanuit wat we ten diepste kennen als onsZelf. Door bereid te zijn dieper te ervaren dan onze eerste (schr)ik-reacties. Door ons steeds weer te openen, steeds weer de Zelfherinnering toe te laten. Door te leven vanuit ons werkelijke gezicht, zodat we de onuitsprekelijke schoonheid van zijn ook herkennen in het gelaat van de ander. Geef jezelf wat ruimte en liefde komt direct op je pad en op dat van alle anderen.

Laat je vol liefde lopen.

 

(En maak je EHBO eigen – noot HL aug 2013)

 

Ja, ik doe mee!