Als het stroomt stroomt het. Niks aan te doen. Dus, tussen de bedrijven door zijn er sinds het verschijnen van ‘Songs from the Horizon’ weer diverse songs geschreven en opgenomen. Plots kwam het idee om alle losse cd’tjes met enkele tracks eens samen te voegen en te kijken of de wonderlijke verzameling als geheel te presenteren was – en dat ging prima toen de volgorde eenmaal helder werd, naar mijn idee althans. En wonderlijk is de verzameling zeker. Er staan vlotte rocksongs op, gevoelige liedjes, experimentele, haast filmische of psychedelisch aandoende schilderingen en andere, soms duistere rariteiten. Kortom een veelheid aan stijlen, klanken, stemmen en experimenten… Ik ontdekte later dat Bowie me nog meer had beïnvloed dan gedacht, vooral zijn neiging om per song te kijken welke zang stem het beste was, en daaruit natuurlijk voortvloeiend welke effecten gebruikt moesten worden. Zo blijk ik – op mijn niveau dan – ook stelselmatig te werk te gaan, zonder overigens ooit bewust in dat verband aan HEM gedacht te hebben. Het zit gewoon in m’n DNA, zoals ook King Crimson, Doors, Nick Cave, Klaus Schulze, Miles Davis, Satie, ENO, Elvis, Sinatra, Hendrix, Tangerine Dream, en ‘nieuwere’ bands als The Smashing Pumpkins, Damien Rice, Marilyn Manson of Soundgarden, enzovoorts. Thanx David – love ya a lot.
Prijs € 6,50 + verzendkosten
Een overzichtje per song:
- Morning: Een vlot countryrock nummer, met lekker gitaar (PRS) werk en leuk dubbel refrein (chorus + post-chorus).
- Sleep On: Een experimenteel en jazzy sfeerschildering.
- Just Tonight: Een cover opgenomen omdat Emilie (Naomi) en ik het samen zongen, heerlijk uitgeleefd op verMansoniaanste stemmen, lekker ‘goor’ nummer.
- Why Don’t You Join Me? Een experimenteel en onheilspellend nummer met een gedicht als basis op een reversed loop gezet.
- NO! Een harde rocksong, met een Korn achtige zeur en schreeuwtekst, het eerste nummer met mijn Hagstrom.
- No Accusation, Just Confessions: De eerste song van Emilie (Naomi) die we opnamen, emotioneel erg sterk en gaaf gezongen, wat zachte bas en gitaartjes toegevoegd.
- Come To Me, Dear: Een heftige en wat verontrustende electronische ‘song’ met dichttekst in het eerste deel en een zeer open en kalm sferisch instrumentaal tweede deel.
- I Dare U: Een lekkere vlotte rocksong, waarin ik heerlijk kon soleren (begon als basis om solo’s te oefenen). Hagstrom en PRS Tremonti.
- Let Me Go My Dear: Een pijnlijk (en) mooi liedje met enkel stem en akoestische Washburn gitaar.
- So Long: Had net mijn Fender Jaguar en ineens was daar die sound en tokkel, erg open song met een heel lange adem op ’t eind, de nieuw verkregen Gibson Les Paul voor de solo’s gebruikt.
- Sjemazani: Een experiment dat in een keer werkte, met een tekstloze spontane zang, of zang in niet bestaande taal. Net als in track 10 alles in een keer erop!
- Julia: Naomi ‘s tweede song, geschreven voor en live opgevoerd tijdens het school toneelstuk Romeo en Julia. Iedereen vond het mooi en velen dachten dat het een bestaande song was.
- Prayer: Dit nummer startte als weer zo’n aardige folk song, die ik nogal makkelijk schrijf. Maar in samenwerking met Erik groeide het nummer enorm en kreeg het zelfs nog experimenteel einde. Toch een beetje suf nummer… vind ik nu (veel later).
- Do You Know? Dit nummer ontstond uit een simpel bas-tokkeltje met veel flanger erop en op basis van wat gevoelens in/omtrend Naomi, het groeide uit tot een leuke, pittige rockzong, met lekkere strakke slaggitaren. Veel Fender solowerk en gedubbeld slaggitaar werk op Jackson en Gibson.
- Mary & The Devil: Het sluitstuk, een duistere, trage bluesachtige song, heerlijk om te doen… Duistere Gibson blues-slaggitaar en paar hoge Fender noten.
————-
HL: vocals, backing vocals, guitars, bass, synthesizers, sounddesign & treatments, recording & production
Emilie Naomi Laurentius: vocals, acc. guitar on 6 & 12; add. vocals on 1 & 3
Erik van de Haterd : trumpet on 12 & 13; percussion on 13
Music and lyrics written by HL © – except: 3 (by The Pretty Reckless ©); 6 & 12 (music and lyrics by Naomi ©) Playtime: 71 minutes
Tof was o.a. om elke song te voorzien van ander zang gebruik, te experimenteren met extra stemmen en effecten. Daarnaast was het beter wordend gitaarspel, de sterkere integratie van electronische sferen en het experimentele in een aantal songs erg mooi om mee te maken. Heel veel vrijheid ook – want het hoefde niet zus of zo te worden of beperkt te zijn tot een herkenbare stijl of geluid, of een echte voortzetting van de vorige cd. Toch voelt ‘I Dare U’ als een geheel. Alle verschillende elementen passen, ook de songs van mijn dochter, de coversong en het nummer met Erik maken de klankbeleving mijn inziens rijk en gevarieerd, ook tekstueel trouwens – had nooit gedacht over een sluipschutter te zingen of over een man met een tumor om maar iets te noemen.
Beperkingen zijn er ook natuurlijk, het blijft home made etc. Evenwel zeg ik weer: ik had veel lol in het laten ontstaan ervan, was blij met de input van Naomi en Erik en de opinies van Kasia en hoop dat je het kunt opbrengen alle songs minstens een keer echt te laten doordringen, ze zijn niet allemaal gemakkelijk voor de (misschien luie) oren, of in een keer te ‘snappen’ en hebben soms een totaal ander eind dan je zou verwachten. Anyway, ikke blij, ook met weer zo’n mooie cd cover, en hoop dat jij het ook tof vindt.
So, I dare u, enjoy & B well anyway, h