Mede dankzij Erik’s aanhoudende enthousiasme, en het bloed dat kruipt enzo, is er toch weer een kleine collectie songs verzameld in de laatste twee jaar die me interessant genoeg leken om op een cd’tje te zetten. Kasia heeft er weer een mooie cover voor gemaakt en dus is er een nieuw home-made ‘album’.
Prijs € 6,50 + verzendkosten
Het album is vanaf heden (23 november 2016) in zijn geheel op m’n youtube kanaal te beluisteren.
- Unreal (The Pumpkin Song). De cd opent met een up tempo rock nummer, dat een verkapte ‘dank je wel’ is voor de Smashing Pumpkins. Het is denk ik een van m’n beste songs qua compositie en spel, hoewel je van dit soort herrie moet houden. Was heerlijk om te doen, en het gitaarwerk verbaast me nog steeds. Wat één mens een hoop geluid kan maken. Fender Jaguar met Fuzzbox!
- Walking Home. Gitaartokkels zijn een crime voor mijn handjes, en dus ontstond de neiging iets te maken waarin juist dat essentieel is. Een tamelijk eenvoudige structuur, met een reeks observaties van de hoofdfiguur terwijl hij door een stad naar huis loopt. Erik speelt ingetogen trompet, en er worden gaandeweg een paar kleine gitaartjes toegevoegd. Wel jammer dat het geluid niveau veel te hard is ten opzichte van song 1 en 3, dus effe zachter zetten is aangeraden – productie foutje…
- Love’s eyes ’86. Dit is een stuk uit ’86, dat ik op een cassette ontdekte, en leuk vond als intermezzo. Een gitaar tokkel, niet door mij maar door een vroegere vriend, Wilco gespeeld, met daaroverheen twee synthesizers (Sequential Pro One & Moog Prodigy). Een subtiel dingetje, nice!
- Blue for you/Lost. Eigenlijk twee songs die in elkaar overlopen, beiden blues georiënteerd. Het eerste deel is duidelijk ruw en gritty en uptempo. Het tweede deel meer compressed en ronder, trager ook. Geweldig trompetspel van Erik van subtiel tot zeer intens en zeer swingend ritmisch, en behoorlijk goed blues gitaarspel op de Fender van ondergetekende, al zeg ik het zelf! Tekstueel refererend aan de moeilijkheden voor de kids na mijn vertrek uit het voormalig gezin. Het tweede deel over een (fictief) dwalend gezelschap in apocalyptische tijden.
- The Game. Een pracht compositie van Naomi, waarbij ik een intens elektronisch arrangement heb gemaakt en gebruikt en op de synth een soort brush drum heb toegevoegd. Naomi speelt hier akoestische gitaar en zingt de song uiteraard, in bepaalde delen heeft ze de vocal gedubbeld. We dachten achteraf een beetje aan Damien Rice bij dit nummer.
- End of Time. Nog een (sing)song met, ditmaal een ingewikkelder tokkel als basis op de Duesenberg, om het me lastig te maken. Heb er een wellicht iets te forse flanger aangehangen. Erik heeft er cajon en trompetsolo’tjes aan toegevoegd. Goeie song denk ik, met een mooie wat desolate en wederom apocalyptische sfeer, en fraaie chord-progression, herinner me dat het vanwege de vele wisselingen nogal lastig te mixen was, wel blij met het resultaat en de sfeer van het liedje.
- I don’t know. Dit was een van de eerste experimentele stukken, waarbij Erik zowel zijn trompet zwaar behandelde met effecten, als de handclaps en conga. De basis is in direct samenspel (‘jam’) ontstaan, ik op synths en hij op trompet. De ritmes hadden we al opgenomen, die waren de echte basis, een supergave ingeving van Erik om dat zo te doen, hij heeft oren! Lange tijd bleef het stuk liggen, tot ineens de zanglijnen zich aandienden, waarna nog een paar details werden toegevoegd en het een song bleek te zijn. En een hele toffe. Uiteraard doet het trompet werk aan Jon Hassell denken, maar dat is zeker geen belediging.
- Stormbringer. Stoeiend met mijn Prophet 08 PE, gebruikte ik een sequencer als basis voor deze vreemde song. Duistere vocals en teksten volgden snel, en Erik voegde nog conga en maffe, behandelde trompetten toe. Dat viel niet mee, want ergens in de track zit een kleine maar lastige tempo fout. De song was mij te ver gevorderd om alles opnieuw te doen, dus so be it. Een raar en beetje duister nummer, maar we houden wel van raar. De heftige gitaar akkkoorden komen uit de Jackson.
- In between. Een tussenstuk. Gebaseerd op een ‘loop’ van bas, gitaar en synth. Heb erna een soort tegen melodie gemaakt, waarmee het stuk nu begint. Als de ‘loop’ erin komt past de boel op een aparte wijze in elkaar. Aparte sfeer, passend in het geheel.
- Why dont’ you get me/Love? Dit is het laatste stuk dat in december af kwam. Heel veel lol aan gehad in het samen uitwerken van dit nummer. Hier is de basis ook een Prophet sequencer die voor het ritme zorgt. Daarna zijn er lagen (van diverse) synthesizers en behandelde trompetten overheen gelegd, en is de zanglijn toegevoegd. Dit nummer zorgde voor het laatste wat echt nodig leek om de cd af te ronden, het vroeg om nog een ‘song’, al is het een ongebruikelijke structuur en vervreemdend qua sfeer.
- Momento. Een kort intermezzo met een ritmische rauwe gitaar en heel heldere synth klanken op de DSI Mopho, een klein sferisch dingetje, dat ik vrij snel in m’n eentje ineen knutselde.
- Red Soil. Ook Hansje alleen in de studio… Cello/misthoorn-achtige Moog klank, en een soort pauken, ook gemaakt op m’n Little Phatty. Op de Roland maakte ik een soort mellotron-achtige sound (die ook in Stormbringer is gebruikt), Ben immers niet voor niets King Crimson fan, denk ik… Een sequencer zorgt voor de stuwende ritmes. Ik vind het een heerlijk experimenteel stuk, dat qua sfeer wat aan The Residents doet denken. Ik vond het een fijne afsluiter van een tamelijk vreemde cd, die gitaar-geënt opent en gaandeweg steeds elektronischer en experimenteler wordt.
Zoals met al mijn songs cd’tjes, zijn er dingen die beter, anders, strakker of wat dan ook hadden gekund. Zoals eerder gezegd, het is en blijft home made, geen echt studio werk. En we zijn geen professionals en gebruiken geen Pro-tools of andere computer stuff om alles op te strakken en te corrigeren (jaja, we spelen alles!). Hoe dan ook is het een verrassend geheel geworden dat m.i. goed werkt. Ben er heel blij mee.
Het is vooral de creatieve lol die mij/ons drijft, en die hebben we gehad en nog steeds. Terwijl ik dit schrijf, is een 3de elektronische-instrumentele cd ook in zijn afrondende fase, dat is dan dus cd nummer 6. Toch leuk wat er zoal kan ontstaan. Dank.
End Of Time – All songs & lyrics by HL;
Except 3: music HL & WO (guitar); 5: music & lyrics by Naomi Laurentius, 7: music by HL & EH
HL: Vocals, backing vocals, guitars, synthesizers, sounddesign, bass, synth drums, sound-treatments, recording & production
EH: Trumpet & percussion + soundtreatments, inspiration & funny faces
Naomi: Vocals and acoustic guitar on ‘The Game’
Playtime: 59 minutes
Copyright: Hans Laurentius 2015
Duesenberg Starplayer TV Blue Sparkle – prachtige gitaar zowel qua bouw als qua klank en speelgemak, die ik wonderlijk en dom genoeg vrij snel weer door verkocht… kan me trouwens maar één track herinneren waar hij op staat: de tokkel in het titelnummer End Of Time